ការលំបាករបស់អ្នកស្រី យាងធី បានលើកឡើងកាលពីអតីតកាលមួយថានៅឃុំស្ដៅ ស្រុកងមាស ខេត្តកំពង់ចាម អំឡុងពេលដែលគ្មានបង្គន់ប្រើប្រាស់។
អ្នកស្រីបានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងកាលពីជំនាន់ម្ដាយអ្នកស្រី ថា ម្ដាយខ្ញុំមានកូនស្រីទាំងអស់ 4 នាក់។ តែងតែនាំគ្នា ដើរទៅកាន់ទន្លេដើម្បីងូតទឹកដែលស្ថិតនៅឆ្ងាយពីផ្ទះទៀត។មិនតែប៉ុណ្ណោះពួកយើងតែងតែដួសយកទឹកមួយក្អមមកដាក់ក្នុងពាងទុកប្រើ។ខ្ញុំមានបងប្អូនស្រីទាំងអស់៤នាក់។ហើយការប្រឈមធំបំផុតនោះ ពេលមានជំងឺ រាគ រូស ក្អួតចង្អោរ ឈឺពោះ ម្តងៗ។ មូលហេតទាំងនេះ មកពីការមិនដាំទឹក ផឹក។លើសពីនេះទៅទៀត ការពុំយល់ដឹងពីអនាម័យដែរពួកខ្ញុំច្រើននាំគ្នាទៅបត់ជើង ពាសវាល ពាសកាល តាមភ្លឺស្រែ ឬ តាមព្រៃក្បែរផ្ទះ ដែលជាហេតុ នាំឱ្យប្រឈមនឹងជំងឺដង្កាត់ផ្សេងៗដូចជា រាគរូស ឈឺពោះផ្ដាសាយ គ្រុនឈឺក្បាល ជាដើម។ហើយការមិនយល់ដឹង របស់ប្រជាជនខ្មែរ នៅសម័យនោះ ដោយសារពុំបានទៅរកពេទ្យព្យាបាលទេ គេបែរជាទៅរកគ្រូខ្មែរ អរុក អរក្ស អ្នកតាទៅវិញ។ទើបបណ្ដាលឲ្យប្អូនស្រីទី 3 របស់ខ្ញុំត្រូវស្លាប់ទៀតផង។
ពេលនេះការផ្លាស់ប្ដូរឥរិយាបថមួយ របស់អ្នកភូមិខ្ញុំ នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះក្រោយពេលចូលមកដល់សម័យនេះទៅហើយកូនៗខ្ញុំដែលមានការអភិវឌ្ឍន៍មួយដែលមិននឹកស្មាន ហើយជីវភាព ប្រជាជននៅក្នុងភូមិក៏ធូរធារទៀត សឹងតែគ្រប់ផ្ទះទៅហើយ បានប្រែប្រួលទម្លាប់ងាកមកធ្វើបង្គន់ប្រើប្រាស់យ៉ាងហោចណាស់នៅក្នុងឃុំស្ដៅនេះប្រជាជនយើងអាចធ្វើបង្គន់បានចំនួន ជាង90% ដែរ។ ឯការនៅសេសសល់នោះគឺប្រជាជនយើងខ្លះ មិនសូវយល់ដឹងពី អនាម័យ នៃការធ្វើបង្គន់ ព្រោះតែអ្នកខ្លះគាត់មិនសូវទម្លាប់ ហើយនៅតែបត់ជើងពាសវាល ពាសកាលនៅឡើយ។ បើតាមការឲ្យដឹងថា មកពីពួកគាត់ពុំសូវយល់ដឹងពីអនាម័យនិងការប្រឈមនៅជំងឺដង្កាត់ផ្សេងៗ។
អ្នកនាង ស៊ូគាង អង្គុយជិតកូនស្រីអាយុ 6 ឆ្នាំម្នាក់បានបន្ថែមថាសូម្បីតែកូនស្រីខ្ញុំក៏មានភាពអៀនខ្មាស់ដែរឥឡូវនេះនាងពុំដែលហ៊ានបត់ជើងតូចក្បែរផ្ទះទេនាងថាខ្មាស់គេណាស់ម៉ាក់។នាងបន្តថាកាលពីអតីតកាលមួយ ដែលខ្ញុំលេចឮ ពី យាយរបស់ខ្ញុំថា កាលពីដើមអ្នកភូមិតែងតែនាំគ្នាដើរបត់ជើងតូច នៅក្ក្បែរផ្ទះ។ជូនការគេដើរកាត់តាមផ្លូវនេះនាំឲ្យមានការខ្មាស់អៀន ឬ ប្រឈមខ្លាចមានការចាប់រំលោភផងដែរ។ប៉ុន្តែភាពរៀនខ្មាស់ទាំងឡាយក៏បានបាត់បង់ទៅហើយ។ដោយសារតែការភ្ញាក់រលឹកខ្ពស់របស់ប្រជាជនក្នុងភូមិបានងាកមកធ្វើបង្គន់ប្រើប្រាស់គ្រប់ៗផ្ទះ។
បើសិនជាយើងឈានជើងមកដល់សាលាបឋមសិក្សាស្ដៅ ដែលមានលោកនាយក អ៊ូធារិទ្ធ គ្រប់គ្រងនៅសាលានេះ បានមានប្រសាសន៍ថានៅសាលាបឋមសិក្សាស្ដៅ សិស្សទាំងអស់មានចំនួន 306 ទាំងស្រី ទាំងប្រុស ចំពោះសិស្សដែលជាកុមារតូចៗ ពុំ ដែលមានការធ្វេសប្រហែសទេ។ ព្រោះគ្រូៗយើងតែងតែ ប្រកាសណែនាំពីអនាម័យ ខ្លួនប្រាណ ទាំងការបត់ជើង ការសម្អាតដៃនិងសាប៊ូ ឲ្យបានស្អាតជានិច្ច។ហើយអ្វីដែលសំខាន់នោះការបរិភោគទឹកស្អាតជាប្រចាំ ហើយគ្រូៗយើងក៏បានណែនាំបន្ថែមពីការបរិភោគទឹកឆៅឬទឹកដាំមិនពុះនាំឲ្យប៉ះពាល់ដល់សុខភាពទៀតផង។ការផលិតទឹកស្អាត ov 1001 នៅក្នុងសាលារៀននេះដែលឧបត្ថម្ភឲ្យសិស្សផឹកជានិច្ចជាកាល។ហើយទឹក ov ១០០១ មានអនាម័យល្អត្រឹមត្រូវពុំដែលមានបញ្ហាអ្វីឡើយ។
ចំពោះការបរិភោគចំណីអាហារសុវត្ថិភាពវិញ អ្នកគ្រូ ស៊ុនសុខហុីម ដែលបង្រៀនសិស្សថ្នាក់ទី១ មានចំនួន 52 នាក់ទាំងស្រីទាំងប្រុស។ បានបញ្ជាក់ថានៅសាលារៀនយើងក្រោមការឧបត្ថម្ភពីក្រសួងអប់រំយើងមានធ្វើអាហារូបត្ថម្ភដែលមានបាយចែកឱ្យកូនសិស្សបរិភោគមួយប្រអប់ម្នាក់ រាល់ព្រឹក។ក្រៅពីនោះក៏បន្ថែមទៅលើបន្លែគ្រប់មុខ រួមទាំងសាច់ សុត ផងដែរ ជាងនេះទៅទៀតយើងក៏បានប្រាប់ដល់កូនសិស្ស របស់យើងពេលទៅដល់ផ្ទះ កុំភ្លេចប្រាប់ម៉ែៗកូនទាំងអស់ដែលមានដាំបន្លែ នៅជុំវិញផ្ទះដូចជា ស្ពៃ ត្រកួន ល្ពៅ និង បន្លែ ពណ៌បៃតង ឲ្យម៉ែ យកមក ស្លរឆា ឬធ្វើម្ហូបផ្សេងៗដើម្បីបំប៉នបន្ថែមឲ្យកូនៗយើងមានសុខភាពល្អ បញ្ញា វាងវៃ រៀនសូត្រ ក៏ពូកែទៀតផង។
ទាក់ទងនឹងការផលិតទឹកស្អាត OV 1001 ដែលស្ថិតនៅក្នុងសាលាបឋមសិក្សាស្ដៅ លោក កៅស៊ីវុត្ថាប្រធានសហគ្រិន ov ១០០១បានបង្ហាញឲ្យដឹងថាទឹកបរិសុទ្ធ ov1001បានចាប់ផ្ដើមធ្វើនៅឆ្នាំ 2016 កាលនោះមិនទាន់បានសម្រេចនៅឡើយ។ឈានចូលមកដល់ឆ្នាំ 2017 ទើបមានការគាំទ្រនិង ទទួលស្គាល់ ជឿជាក់លើការប្រើប្រាស់ទឹកស្អាតរបស់យើងថា មានការផលិតត្រឹមត្រូវ ដែលសហការជាមួយអង្គការដៃគូរមួយចំនួនទៀតដែលមានដាក់ចរាចរ ឲ្យបរិភោគមិនគិតថ្លៃនៅតាម សាលារៀនក៏ដូចជា មន្ទីរពេទ្យ ប៉ុស្តិ៍ប៉ូលីស សាលាឃុំ និង សហគមន៍ជាដើម។អ្នកធ្លាប់ប្រើប្រាស់ទឹក OV 1001ទាំងអស់តែងតែមានជំនឿនិងទុកចិត្តទៅលើ ទឹកស្អាតនេះណាស់។ថាមានអនាម័យល្អ ដែរមិនប៉ះពាល់ដល់សុខភាពប្រជាជនឡើយ។
នៅក្នុងមណ្ឌលសុខភាពស្ដៅឯណេះវិញ លោក ទ្រី ប៉ាវ ប្រធានមន្ទីរពេទ្យនេះ មានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងថា ការប្រើបង្គន់មានអនាម័យនិងបរិភោគទឹកស្អាតរួមទាំងអាហារូបត្ថម្ភដែល សំបូរដោយវីតាមីនគ្រប់ប្រភេទ ដែលចេញពីបន្លែ ផ្លែឈើគ្រប់មុខទាំងអស់នោះ លោកបន្តថា នៅមន្ទីរពេទ្យយើងនេះក្រុមគ្រូពេទ្យទាំងអស់តែងតែនាំគ្នាជួយអប់រំបញ្ជ្រាប ដល់ ប្រជាពលរដ្ឋ ឱ្យយល់ដឹងពីអនាម័យ នៃ សុខភាព ជា ពិសេស ពេលចូលបង្គន់និងក្រោយចេញពីបង្គន់ត្រូវតែសម្អាតដៃ និង សាប៊ូ ជូតនិងកន្សែងឲ្យស្អាតទៀតផង។ហើយអ្វីដែលសំខាន់នោះ ការបរិភោគទឹកស្អាតឬទឹកដាំពុះចាំបាច់ត្រូវតែឲ្យបាន 100%។លោក ទ្រីប៉ាវ បានលើកឡើងទៀតថា សំខាន់អ្វីដែលពាក់ព័ន្ធនឹងអាហាររូបត្ថម្ភ ចំពោះស្ត្រីមានផ្ទៃពោះ និងការឈប់បំបៅកូនដោយទឹកដោះនោះ គឺ ត្រូវបំប៉នអាហារបន្ថែម ដោយធ្វើបបរ ទ្រង់គ្រឿងដែលមានបន្លែគ្រប់មុខ ដូចជា ត្រកួន ល្ពៅ ផ្ទី ការ៉ុត ដំឡូងបារាំង មាន សុត សាច់ បន្ថែមពីលើនេះផងដែរ។ ការធ្វើបែបនេះគឺជួយទ្រទ្រង់សុខភាពដល់កុមារឲ្យរឹងមាំ បញ្ញា ឆ្លាត វាងវៃទៀតផង។ ជីតា
